- iftixar
- is. <ər.>1. Fəxr, fəxr etmə. Bu gündən belə İran əhli öz millətləri ilə iftixara haqlıdır. Ü. H.. «Molla Nəsrəd- din» bizim inkişaf tariximizdə, xalqımızın ictimai həyatında çox mühüm və iftixara layiq bir hadisədir. M. İ.. // Qürur hissi. <Barxudar> qayıdan gün öz adını ümumi iclasın qətnaməsində oxuyanda sevincindən, heyrətindən, ya iftixarındanmı, nədənsə rəngi qızardı. M. C.. Bayram kişi aydın seçilən iftixar hissi ilə bu meyvələri göstərib dedi. . M. Rz.. // Fəxr edilməli, fəxr edilməyə layiq şəxs. Füzuli Azərbaycan xalqının iftixarıdır. – Mirzə Valeh bu evin mötəbər siması, məclislərin iftixarı olmuşdu. S. R.. İftixar etmək – fəxr etmək. <Abas:> Mən də, ac, yoxsul bir həyatdan belə bir dərəcəyə yüksəldiyimə iftixar edirəm. M. İ.. // Təkəbbür, qürur, qürrələnmə. Politikadır hər işləri, alışları-verişləri; Olarda bir əməl fəqət quru, boş iftixarı gör! M. Ə. S..2. İftixarla şəklində zərf – qürurla, fəxrlə, iftixar hissi ilə. Keçir bizim qəhrəmanlar; Alay-alay, iftixarla. S. V.. Yusif mütəxəssis üzümçüyə məxsus iftixarla dedi: – Odur, o dərə araları üzüm üçün qızıldır. B. Bayramov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.